finally letting go.

mahigit isang taon na ang nakalipas. ngayon ko lang masasabi na...at long last naka let-go na ako sa kanya. i could honestly say that i don't feel any anger anymore, nor pain. i just feel the happiness of what was. i've learned a lot from that rin naman and i felt loved and special. for the first time in my life, i felt i was the most important person in someone's life... but then again i guess its just not meant to be. syempre may konting pain parin and sadness pero that thing there is....yung happiness ko, it makes up for that.

i could say na okay na kami. well tinetext ko na siya at times. ewan ko kung mababalik pa rin ang dati. minsan naman iniisip ko na syempre gusto kong magbalik yung friendship but then again...baka naman mali nanaman ang maisip ko. lately ata yun ang kamalasan ko...palaging mali ang isip ko. oh well.

minsan talaga tatanga tanga ako eh...hay.

grabe....ilang months nalang

grabe... ilang months nalang graduation na. kailan lang first year college ako ngayon naman eh graduating na ako.

ano na ba gagawin ko after college? hindi ko rin talaga alam eh. madami namang avenues na pwede kong iexplore but then i dont know what to do

katangahan talaga....

hay...buhay nga naman. dalawang beses na ako nagpakatanga sa buhay ko. muntik pa maging 3 beses. pero narealize ko na ayaw ko na. isip ko masasaktan lang naman ako eh. tama na siguro na nangyari yun ng dalawang beses. eh di pag nagstrike three...hmmm...super katangahan naman na ata yun.

sad lang but then...ayoko na talaga masaktan ng ganun eh. ng same reasons. tama na siguro yung dalawang beses.