ang aking panimula

ang aking panimula. hindi ko naman alam kung ano talaga ang aking sasabihin. masaya ako dahil nalaman ko ang masayang mundo ng blog. hindi ko rin talaga to alam dati. ngayon ko lang nalaman kung para saan ang blog. siguro nga para malabas ko ang aking nararamdaman. masasabi kong emotional akong tao. pag may nangyari sa akin, nahirapan ako maglet go. mabilis akong mainis at mawalan ng pasensya. sabi ng mga tao demanding ako at masungit. alam ko naman yun. ewan ko kung bakit, alam ko naman pero tuloy ko paring ginagawa. malabo talaga akong kausap.

ang nararamdaman ko ngayon... hindi masaya pero hindi rin malungkot. kung tutuusin mabuti na yan kasi palagi akong malungkot. hindi alam ng tao na madami akong tinatago na hinanakit sa mundo at pasakit ng ibang tao sa akin. kahit na gusto ko man sabihin lantaran ang aking nararamdaman, hindi pwede dahil madami akong masasagasaan. eh di ang labas nyan madami akong makakaaway. pag ganun eh di problema nanaman.

hirap man ako sa buhay ngayon... tanggap ko na ang ibang mga bagay bagay. masakit man tanggapin pero alam kong yan na ang tadhana ko. maaring hindi ako maintindihan ng mga tao... huwag na kayong magpakwento dahil mahaba habang kwentuhan yun. hahahaha.

hanggang dito pala malabo parin ako. hahahahah